Details

Samenvatting

Bad Ol’ Putty Tat (1949)
Sylvester doet er alles aan om Tweety uit zijn nest in de boom te jagen, maar de kleine vogel is hem steeds weer te slim af. Dit filmpje is een goede blauwdruk voor de meer gesofisticeerde cartoons die dit duo nog zou maken, maar het tempo ligt wat laag en op een geïnspireerde badmintongag na, blijft er weinig hagen van de actie.

All A Bir-r-r-r-r-d (1950)
Tweety, Sylvester en een vervaarlijke bulldog huizen in kooien in de bagagewagon van een trein. Uiteraard probeert de kat gebruik te maken van de situatie om Tweety te verorberen. Maar hij moet vooral uit de buurt van de hond blijven… De geijkte formule werkt al een stuk beter, met de additie van de bulldog als derde wiel aan de wagen. Vooral een scène waarin de trein een heuvel op en af rijdt, leidt tot schterlachstuipen.

Room and Bird (1951)
Granny en Tweety trekken in een hotel in. Sylvester en zijn baasje doen dit ook. Wat volgt, laat zich raden, maar de bemoeienissen van een deurwachter, die het hotel dierenvrij moet houden, compliceren Sylvesters jacht op Tweety. Room and Bird is een vermakelijke tekenfilm, zonder speciale uitschieters, maar toch relevant voor het eerste optreden van Granny.

Tweet Tweet Tweety (1951)
Sylvester broedt een ei uit in een uitgestrekt bos. Een klein geel kanarietje is het gevolg. En Tweety is er niet de persoon naar om Sylvester als zijn moeder te beschouwen. De geijkte formule wordt ook hier naadloos gevolgd: de jacht van kat op kanarie, de vele slinkse listen, het korte liedje dat Tweety ten berde brengt. Maar dit is zeker en vast niet het hoogtepunt van deze dvd.

Gift Wrapped (1952)
Dit is een pareltje! Op Kerstdag krijgt Granny Tweety cadeau, maar Sylvester wil het diertje voor zichzelf opeisen. Bovendien loopt er ook nog een bulldog in huis rond, die de kat het leven zuur maakt. In geen enkele andere Tweety-cartoon verloopt de interactie tussen de protagonisten zo soepel en humoristisch. De timing is perfect, de grappen zijn subliem, en de hoge graad van ondeugd, telkens de bulldog Sylvester of Sylvester Tweety in zijn muil steekt, is verrukkelijk. Humor op Olympisch niveau!

Ain’t She Tweet (1952)
Granny koopt Tweety in een dierenwinkel en neemt hem mee naar huis. Sylvester heeft weer eens trek in sappige kanarie, maar moet dan wel eerst voorbij de tientallen honden in Granny’s tuin geraken. De gag met de bulldog, die in andere cartoons met Tweety en Sylvester meestal maar een nevenplot is, treedt hier op het voorplan, zodat de vogel-kat rivaliteit wat naar de achtergrond verdwijnt. Niet dat dat er toe doet. Op inventieve wijze weet Friz Freleng immers steeds te boeien, ook al herhaalt hij feitelijk dezelfde grap keer op keer.

A Bird in a Guilty Cage (1952)
Sylvester breekt ‘s nachts in een winkelcentrum binnen, om daar Tweety te kunnen verschalken. De eindeloze jacht voert de twee protagonisten naar een wijde diversiteit aan afdelingen. Deze cartoon komt traag op gang, maar eenmaal onder stoom rollen de goede grappen als een sneltrein voorbij. Bovendien bevat A Bird in a Guilty Cage enkele van de beste visuele vondsten uit de ganse reeks.

Snow Business (1953)
Door een plotse sneeuwstorm zitten Tweety en Sylvester met zijn tweetjes ingesloten in een vakantiehuisje. En er is enkel vogelzaad als voedsel. Sylvesters knorrende maag heeft natuurlijk trek in iets lekkerders. Opnieuw een klassieker uit de reeks is dit, vol amusante gags. De toevoeging van een hongerige muis als derde partij, doet je soms denken dat je naar een Tom & Jerry cartoon zit te kijken.




Tweetie Pie (1947)
Een cartoon uit de begindagen van beide personages. Sylvester heet bijvoorbeeld nog Thomas en i.p.v. Granny is zijn baasje een jonge vrouw. Maar toch zijn alle ingrediënten van een geslaagde tekenfilm toch al aanwezig. Zelfs de plot is oerklassiek: Thomas de kat zit in en rond een huis achter de knalgele kanarie aan. Pretentieloos entertainment.

Kitty Kornered (1946)
Porky Pig wordt op een koude nacht uit zijn huis gezet door vier katten, die niets liever willen dan een feestje vieren in de woning. Een van de katten heeft wel erg veel weg van Sylvester, maar bezit nog niet het karakter dat de poes later zou kenmerken. Dit is een Bob Clampett cartoon en dus komen de grappen snel en manisch voorbij. Helaas is de humor niet van het hoge niveau dat we doorgaans gewend zijn, en dus valt Kitty Kornered als een teleurstelling te klasseren.

Baby Bottleneck (1946)
De naoorlogse babyboom is volop aan de gang en de ooievaars kunnen de kindleveringen niet meer bijhouden. Gelukkig zijn er nog Porky en Daffy, die met een volledig geautomatiseerd systeem de baby’s bij hun juiste ouders brengen. Althans, in theorie. Daffy Duck is nog niet de misnoegde, jaloerse eend uit de jaren vijftig, maar een waanzinnige, dolgedraaide Clampett-vogel. De stijl van de animator treedt uitdrukkelijk op het voorplan en levert enkele leuke gags op, maar als geheel is deze cartoon te wisselvallig om klassieke status te verwerven.

Old Glory (1939)
Zoals de Pythons zouden zeggen: en dan nu iets compleet anders. Old Glory was een prestigeproject van Warner Bros., gemaakt op de vooravond van de Tweede Wereldoorlog, en bedoeld om het Amerikaans patriottisme aan te wakkeren. Een jonge Porky vraagt zich het nut van de Eed aan de Vlag af en krijgt prompt bezoek van Uncle Sam, die hem haarfijn een korte geschiedenis van de democratische vrijheden van de USA geeft. De tekeningen, en vooral de inkleuring ervan, ogen prachtig, maar de moraliserende lessen en de overdreven sérieux van Old Glory maken de film tot een voorbijgestreefd kind van zijn tijd.

The Great Piggy Bank Robbery (1946)
Er heerst een spaarvarkensdiefstallenplaag in de stad. Daffy Duck kruipt in de huid van zijn favoriete speurder Dick Tracy en trekt op onderzoek uit. Al snel belandt hij in de lokale ondergrond, die bevolkt wordt door krankzinnige gangsters. Het absurdisme van Bob Clampett komt eens te meer tot uiting, maar wat vooral bijblijft is het oogstrelende design, dat op verbluffende wijze de stijl van de Dick Tracy sets en personages imiteert. Wie het ooit aandurft tekenfilms als non-kunst te bestempelen, zal na het zien van deze cartoon geheid van mening veranderen.




Duck Soup to Nuts (1944)
Porky is op eendenjacht en komt oog in oog te staan met Daffy, die helemaal geen zin heeft om neergekogeld te worden. Met letterlijk ongelooflijke listen tracht de eend uit Porky’s klauwen te blijven. De vroegere cartoons, met een waanzinnige, gekke Daffy in de hoofdrol, hebben de tand des tijds doorgaans niet zo goed doorstaan omwille van het ritme, dat in de jaren veertig hoog moet hebben gelegen, maar in de huidige videoclipmaatschappij als traag overkomt. Duck Soup to Nuts is geen uitzondering op de regel en is even snel bekeken als vergeten.

Porky in Wackyland (1938)
In deze zwart-wit tekenfilm trekt Porky door Zwartst Afrika, op zoek naar de laatste overlevende dodo. Hij belandt in Wackyland, waar de dodo niet eens de meest bizarre attractie blijkt. Porky in Wackyland zou je de testamentfilm van Bob Clampett kunnen noemen. Alles waar hij bekend voor staat, komt samen in zeven uitzinnige minuten. De kroon op het werk zijn de talloze knipogen naar het werk van Salvador Dali. Deze cartoon kreeg in 1949 een nagenoeg identieke kleurenremake, Dough for the Dodo, die op volume 1 van de Looney Tunes Collectie terug te vinden is.



BEELD EN GELUID
Ik val in herhaling, maar opnieuw levert Warner Bros. prachtige opgekuiste versies van de tekenfilms af, met vibrante kleuren, prima contrasten, minimale printbeschadigingen en vrij weinig filmgrain. Gezien de ouderdom van sommige van de cartoons weerom een puike beeldkwaliteit dus. Geluid valt over dezelfde kam te scheren. Weliswaar zijn de Looney Tunes en Merrie Melodies in mono uitgevoerd, de dynamiek van het sublieme sounddesign en de aanstekelijke muzikale scores blijft probleemloos overeind. En voor de allerkleinsten zijn er natuurlijk oerdegelijke Nederlandse dubs voorzien.

EXTRA’S
Het bonusmateriaal op de dvd is eens te meer zowel kwalitatief als kwantitatief. De eerste extra is deel twee van Bugs Bunny Looney Tunes All Star 50th Anniversary (24 min.), een documentaire uit de jaren tachtig, waarvan deel één terug te vinden is op de Bugs Bunny Collectie vol. 2. Dit tweede segment legt veel meer nadruk op de ontwikkeling van de personages en toont unieke fragmenten uit oude cartoons, zoals het allereerste optreden van Bugs. Ook beelden van Tex Avery die de te tekenen bewegingen van zijn figuurtjes voordoet, zijn een lust voor het oog. Hetzelfde kan gezegd worden voor de featurette Man from Wackyland: The Art of Bob Clampett, waarin vrienden en collega’s van de regisseur hem terecht onder de rozen en de lauweren bedelven. De docu duurt maar liefst 21 minuten en is daarmee heel wat grondiger en diepgravender dan de meeste Behind the Tunes-specials. Een variatie op een vertrouwde bonus vormt Cat Got Your Brush? (2 min.). Animator Tony Cervone tekent hierin razendsnel een scène met Tweety en Sylvester.

In Daffy Duck for President (4 min.), een recente Looney Tune, gemaakt ter gelegenheid van de Amerikaanse presidentsverkiezingen, stelt Daffy zich kandidaat voor het Congres om een wet goedgekeurd te krijgen die de konijnenjacht het ganse jaar door laat duren. De animatie is behoorlijk getrouw aan de hoge standaarden uit de jaren vijftig, maar de vooral verbale humor overtuigt door het educationele karakter van de film niet. Meer korte animaties staan op de disc in de vorm van Begingenerieken (4 min.) voor twee tv-shows uit de jaren zestig: The Porky Pig Show en The Bugs Bunny and Tweety Show. De eerste generiek lijkt curieus meer op Hanna-Barbera dan op Warner Bros., en voor de tweede show werd een duo (erg genietbare) generieken geselecteerd. Afsluitend herbergt de dvd zeven Audiocommentaren en twee Alternatieve geluidstracks. Onder de sprekers op de opnieuw erg inzichtvolle praatsporen herkennen we o.a. Bob Clampett fanaticus John Kricfalusi, de geestelijke vader van Ren & Stimpy.

CONCLUSIE
De Tweety en Sylvester Collectie Vol. 1 bundelt negen van de beste cartoons van het olijke duo en vult die aan met een half dozijn zeldzame tekenfilms uit de kluizen van Warner Bros. De kwaliteit en originaliteit van de filmpjes variëren iets meer dan andere releases uit de Looney Tunes Collectie, maar dat neemt niet weg dat de eindbalans nog steeds overhelt naar het zeer positieve. Beeld en geluid zijn naar goede gewoonte uitstekend van niveau en ook de extra’s boren steeds nieuwe bronnen van inzicht aan. Om Tweety te parafraseren: ik denk dat ik een prima dvd gezien heb.